Farkında mısın?

Hep farkında. Hep farkında olmaya çalışarak yaşıyorum hayatı.
Biraz eski şarkıları dinledim, biraz da çok aşıkken dinlediklerimi.
Birkaç fotoğraf baktım, birkaç eski dostu düşündüm.
Ha biraz da ağladım.
Hayatıma baktım. Her şey istediğim gibi değil . Sürekli artan bir ivmeyle yol alan.
Ardıma baktım, gözlerim doldu.
Üzdüğüm, kırdığım bir sürü insan. Özrümü de diledim oysa ama hala karşılamıyor sanki olan durumu.
Biri benden özür dilese gider sarılırdım mesela.
Biri bana “hatamı anladım” dese, eskisinden çok severdim onu.
Durdum.
Yalnızım. Ölümüne yalnız aslında.
Hayatımdaki -ailem hariç- hiç kimse ama hiç kimse karşılıksız sevmemiş beni.
“hayatta aileden daha değerli bir şey yok zaten” dediğinizi duyar gibiyim.
ama işte.
İnsan bi anda kapı çalsın da eski bir dost gelsin, göz göze gelip hiç konuşmadan sarılsın istiyor.
Gerçekten, sadece tek bir insanın beni kaybettiği için üzüldüğünü görmek istiyorum.
Ne bileyim ya.

Yorumlar

  1. Üzdü bu yazı beni. Evet aileden değerli bir şey yok; ama bazı kişileri de biz seçiyoruz kendimize, aile gibi yakın oluyorlar. Sonra birden o bağ kopuyor. Sonra düşün dur böyle.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan Evde Neden Sıkılır?

İtiraf Edemediklerim?

Kendini Affetme Zamanı Değil Mi?